Czy wiersz może nam coś sprzedać?

Na przecięciu kwestii utowarowienia wiersza, którą poruszali ludzie bardziej zdoktoryzowani ode mnie, a także zagadnień związanych z poezją dworską epok dawniejszych, przycupnęła nowa kampania reklamowa ubezpieczyciela Hiscox.

Brytyjska korporacja zaprosiła do udziału Johna Coopera Clarke'a, "punkowego poetę", który w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dzielił scenę ze śmietanką wyspiarskiej alternatywy, a którego mniej postpunkowo zorientowana czytelniczka może kojarzyć ze sceny w "Control", filmie o Ianie Curtisie.

Hiscox poprosił poetę, by zrobił to, co poeci zwykle robią najlepiej, tj. napisał (i nagrał) wiersz, a właściwie cykl wierszy o najbardziej nietypowych roszczeniach ubezpieczeniowych.

Make polisa ubezpieczeniowa cool again.

Akcja promocyjna miała oczywiście w tle Światowy Dzień Poezji, ale moim zdaniem daje ciekawy wgląd w społeczeństwo brytyjskie i jego stosunek do kontrkultury oraz jej symboli, rodzaj trudnego do wytłumaczenia przywiązania do pomników osób burzących pomniki. 

Nasuwa się także pytanie, czy tego typu kampania mogłaby się wydarzyć w Polsce, i wydaje mi się, że nic z tych rzeczy: artyści występujący w polskich reklamach coraz częściej kojarzą się przede wszystkim z reklamami, w których występują, a nie podstawowym profilem działalności danego artysty lub artystki.

Z tej perspektywy suty przelew od korporacyjnego dobrodzieja jawi się jako najwyższa grzęda, na którą można wleźć, i dalej naprawdę nic już nie ma, jedynie swobodny spadek z rozpaczliwym chwytaniem pojawiających się na trasie spadku gałęzi typu "reklama mniej znaczącej marki", "stand up/roast" czy "freak fight".

Sytuacja dojrzewa powoli do przeorganizowania struktury podstron na Wikipedii w taki sposób, aby lepiej oddawały trajektorię karier artystycznych, uwypuklając "udział w reklamach" kosztem "twórczości" i "życia prywatnego".

I tak się będziemy bawić, walcząc o okruchy ze stołu biznesklasy, robiąc PR i CSR, jedynie zahaczając o to, co faktycznie chcielibyśmy robić.

Mechanizm pozostaje niezmienny.